wzgórza.<br>Przypomniało mi się nawet, że gdy mnie matka po coś do miasta wysłała,<br>a nie chciało mi się zbiegać po schodach, sfruwałem aż pod same drzwi<br>naszej sutereny. A nieraz przelatując ponad naszym domem, głuchy na jej<br>dochodzące mnie z ziemi okrzyki, czy kupiłem chleb, sól, cukier,<br>szybowałem gdzieś hen, na Góry Pieprzowe czy za Wisłę, czy do mostu<br>kolejowego i tam osiadałem na którymś z przęseł. Ale widocznie wraz z<br>tą pierwszą moją rozpaczą skończył się i mój skrzydlaty wiek.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br> Byłem pewny, że przypadnie mi ostatnia, która z nieśmiałości nikogo<br>nie wybierze i zostanie na brzegu, może taka sama