kosmicznego nienasycenia giną ludzie i narody, wywraca się świat. W jego poemacie krwawy demon przychodzi również po niego.<br>Przewidział własny koniec. Ujrzał, że zostanie złożony w ofierze na miedzianym ołtarzu dziejowej paranoi. Chrystus proletariuszy.<br>Ale uciekł. Uciekł przeznaczeniu i własnej chęci zagłady. A teraz szedł ulicami Breslau, w którym brunatna hiena faszyzmu podnosiła łeb, i śledził młodą Żydówkę, która tak strasznie przypominała mu Renię.<br>Zaczepił ją pod &lt;foreign&gt;Botanischergarten&lt;/&gt;.<br>Inge Bartsch obróciła głowę, wyrwana z zamyślenia, i uśmiechnęła się na jego widok.<br>- Tancerz... - szepnęła. - Jak miło.<br>Weszli za kute ogrodzenie kwietnego ogrodu. Drzewa malowane ugrem wznosiły błagalne gałęzie. Po brunatnej wodzie stawu