się w dolinie Jozafata, gdzie spędzono wszystkich:<br>&lt;q&gt;przed ostatecznym podziałem<br>na zgrzytających zębami<br>i śpiewających psalmy&lt;/&gt;<br>Ale i przeciwstawia się jej. Narrator wiersza opowiada w konwencji sprawozdania radiowego (&lt;q&gt;ale dość tych rozważań / przenieśmy się wzrokiem / do gardła doliny / z którego dobywa się krzyk&lt;/&gt;). Relacja jest więc reporterska i nie posiada hieratycznego biblijnego stylu. Niemniej, w najogólniejszym sensie jest zgodna z Ewangelią np. w scenach podziału ludzi. &lt;q&gt;Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona&lt;/&gt;. (Mt. 24, 20 - 41) - mówił Chrystus. Herbert nieco uwspółcześnia realia. Nie to jest jednak ważne