nie swój cień historia symboliczna i patetyczna, ucieleśniająca nasz wspólny los. Podobną tendencję zauważymy w wielu innych utworach z lat osiemdziesiątych: w Miesiącach Kazimierza Brandysa, Rozmowach polskich...<br> i wierszach Jarosława Marka Rymkiewicza, przede wszystkim zaś w poezji Zbigniewa Herberta.<br> Zbigniew Herbert - odnosząc sytuacje współczesne do historii symbolicznej lub mitów kultury - hieratyzował trywialną raczej i dyskryminowaną przez politykę codzienność oraz jej głównego bohatera, szarego człowieka, Pana Cogito. Szarość Pana Cogito to literacka maska, która ma uczynić zeń Everymana, jednego z nas. Tak naprawdę jednak, ten zwykły człowiek jest pod każdym niemal względem niezwykły i w niczym prawie do bohaterów peerelowskiej codzienności niepodobny