najcenniejszą narodową relikwię, w której przeplata się przeszłość z przyszłością. W opinii ówczesnych, wszystko, co najlepsze i najszlachetniejsze, skupiło się w katedrze. Rychło stała się ona miejscem i celem patriotycznych peregrynacji i jakże autentycznych wzruszeń, wynikających z romantycznej postawy wobec rzeczywistości oraz z refleksji historiozoficznych nad przeszłością. Misternie tworzono swoistą historiozofię, niejednokrotnie - w wielu zachowanych wypowiedziach - chwytając to, co ulotne, niematerialne, duchowe &lt;hi&gt;genius loci&lt;/hi&gt; Wawelu.<br>Znana w XIX wieku pisarka, Klementyna z Tańskich Hoffmanowa odwiedziła Kraków w roku 1827, kreśląc te słowa pod wrażeniem, jakie wywarł na niej Wawel: &lt;gap&gt; <br>Wtórowała jej Wirydianna Fiszerowa: &lt;gap&gt;.<br>Historiozofia przenikała każdego już u progu wawelskiego wzgórza