wszystkim do bardziej istotnych stwierdzeń.<br> Jedno ze współczesnych definicyjnych sformułowań zaproponowane przez niemieckiego <br>historyka sztuki Nikolausa Pevsnera (Dahlhaus nie podaje definicji historyzmu <br>w muzyce) mówi, że jest to: "przekonanie, w którym obserwacja i wykorzystanie <br>historii jest istotniejsze niż odkrywanie i rozwijanie nowych systemów lub nowych <br>form swojego czasu". Można widzieć historyzm jako rodzaj rozdwojonego fenomenu, <br>ponieważ z jednej strony jest on formą myślenia ­ metodą historyczną (tej kwestii <br>dotyczy cytowany artykuł Dahlhausa Historyzm a tradycja, opublikowany w polskim <br>przekładzie Bristigera), z drugiej praktyką ­ kompozytorską i wykonawczą (Dahlhaus <br>1979, s. 639). Jako pewne określenie zbiorcze zawiera dwie różne tendencje, <br>z jednej strony ­ tradycjonalistyczne