Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
formę podwójnego obłęku bocznego (mogły też być wykonane z dwóch grubych prętów łukowato ukształtowanych).
Głownie XVIII-wiecznych szabel husarskich są generalnie utrzymane w stylu innych szabel z epoki, tzn. są znacznie węższe od XVII-wiecznych, a czasami wręcz wąskie. Charakteryzują się minimalną krzywizną i lekkością. Jędrzej Kitowicz określa je jako hiszpanki: "Nastały potem szable proste, staszówki, hiszpanki wąskie i lekkie, które nie tak wiele u boku ciężąc, służyły dobrze do obrony i odpędzenia napaści niespodziewanej". Głownie te, przeważnie produkcji rodzimej, były niestety słabe jakościowo. Miały często na wysokości zastawy trawioną bądź rytą (rzadziej) ornamentację składającą się z monogramu ze splecionych liter
formę podwójnego obłęku bocznego (mogły też być wykonane z dwóch grubych prętów łukowato ukształtowanych).<br>Głownie XVIII-wiecznych szabel husarskich są generalnie utrzymane w stylu innych szabel z epoki, tzn. są znacznie węższe od XVII-wiecznych, a czasami wręcz wąskie. Charakteryzują się minimalną krzywizną i lekkością. Jędrzej Kitowicz określa je jako hiszpanki: "Nastały potem szable proste, staszówki, hiszpanki wąskie i lekkie, które nie tak wiele u boku ciężąc, służyły dobrze do obrony i odpędzenia napaści niespodziewanej". Głownie te, przeważnie produkcji rodzimej, były niestety słabe jakościowo. Miały często na wysokości zastawy trawioną bądź rytą (rzadziej) ornamentację składającą się z monogramu ze splecionych liter
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego