serwatkę. Nie miała dużych zapasów. Żywność w Daborze racjonowano, większą część ściąganego zewsząd ziarna przeznaczając na wykarmienie armii. To, co zostało, rozdawano mieszkańcom. Ceny na bazarach bardzo wzrosły, tylko mleka dalej wystarczało dla wszystkich. Dobre i to - z mleka można zrobić ser i masło, każdy coś tam sobie w ogródku hoduje, w sumie wystarczy. Choć więc daborczycy musieli zacisnąć pasa, to jednak z głodu nie umierało w mieście więcej ludzi, niż to się zwykle zdarzało.<br>Gorada cicho chodziła po izbie. Mieszkał już u niej nowy lokator - jeden ze sprowadzonych przez Białego Pazura cieśli, nadzorujących budowę machin oblężniczych. Goradzie się on nie