skompromitowaną władzą i jej pupilami.<br> Jednakże ufność w to, że jest się dziedzicem i kontynuatorem tradycji, pięknego wzorca honoru i patriotyzmu, pozbawiała reprezentantów tego wzorca (przynajmniej przez pewien czas) krytycyzmu wobec samych siebie, zagłuszała intelektualny niepokój - tak wyraziście przedstawiony przez Tischnera, Konwickiego, Kijowskiego - czy nie jesteśmy jednak wszyscy, ci z honorem i ci bez czci, dotknięci tym samym złem systemu, czy nasze piękne wzorce nie paczą się w nim, czy nie ulegają erozji stare wartości i symbole, którym chcemy być wierni?<br> Przy doskonale nazwanym, opisanym, napiętnowanym "ich" złu - zabrakło przenikliwości, a może tylko odwagi, by tropić cząstkę zła także i w