naturalnych katastrofach, choćby o dżumie, która wyludniła Europę czternastego wieku. Nie mówiąc o tych aspektach życia ludzkiego, które nie potrzebują wielkiej publicznej areny, żeby ujawniać się swoim poddaniem prawu ziemi.<br> Życie nie lubi śmierci. Ciało, dopóki może, przeciwstawia jej bicie serca i ciepło krążącej krwi. Pogodne wiersze pisane w środku horroru opowiadają się za życiem, są buntem ciała przeciwko jego zniszczeniu. Są to carmina, czyli zaklęcia rzucane po to, żeby na chwilę okropność znikła i ukazał się ład - cywilizacji czy, co zresztą na jedno wychodzi, dziecinnego pokoju. Pocieszają, dając do zrozumienia, że to, co odbywa się w anus mundi, jest przejściowe