naszych czasów.<br>Znał je już wiek XVI, w którym przedstawiciele wrogich wyznań znajdowali w sobie tyle zdrowego rozsądku i dobrej woli, aby wypracować kompromis. Jego wyrazem stał się przede wszystkim wspomniany edykt, nazywany nantejskim od pięknego miasta nad Loarą, w którym został wydany. Poprzedziły go długie rozmowy tolerancyjnych katolików z hugenotami (kalwinistami), którzy wreszcie zrozumieli, iż nigdy nie staną się we Francji wyznaniem panującym. Pozostał nim nadal katolicyzm, zwolennikom Jana Kalwina przyznano natomiast ograniczoną swobodę kultu. Choć w samym Paryżu nie pozwolono im odprawiać swoich nabożeństw publicznie, to jednak nawet i tam wyżsi urzędnicy i oficerowie gwardii, przebywający na dworze, mogli