poetyki. W pewnym momencie powtarzanie się i powielanie jest prawie nieuniknione. Daleko posunięta kodyfikacja i świadomość normatywna stwarzają obszar zamknięty. Ale im ściślej wytyczone są granice tego obszaru, tym większa możliwość, pokusa, a nawet potrzeba przekroczeń. W tym sensie przekroczeniem jest każda parodia. Swoistą odmianą parodii, parodii zresztą <br>życzliwej, właściwie humorystyczną autoparodią jest w przypadku poezji łacińskiej macaronicum, czyli utwór, który nie tyle miesza słowa polskie i łacińskie, ile używa w łacińskiej fleksji polskich rdzeni i tematów (w sensie gramatycznym).<br>Jest rzeczą prawdopodobną, że pierwszym czy jednym z pierwszych autorów makaronicznych w Polsce był właśnie Roizjusz. Prawdopodobną - bo niedatowana Carmen macaronicum