ich kabłąk nie łączył się konstrukcyjnie z ich głowicą rękojeści, ale prawie do niej dochodził. Poza tym również występowaniem tzw. palucha, który na Węgrzech przejęty został pod wpływem broni zachodnioeuropejskiej tak do szabli, jak i do pałaszy. Ten charakterystyczny i ważny funkcjonalnie element spotykamy w szablach węgiersko-polskich, później w husarskich, jak i w niektórych innych - właśnie pod wpływem szabel węgierskich. Czy między formą wyjściową, tj. szablą węgierską, a formą od niej pochodną, tj. szablą węgiersko-polską, istniały wyraźne różnice? Otóż nie - typowa węgierska szabla nie różni się od szabli węgiersko-polskiej, nazywanej dalej przeze mnie typem drugim. Jest to zrozumiałe