systemowe. Mówi on to wprost, choć znów bez dowodu empirycznego - z wspomnianych wcześniej powodów. Rzecz jasna Kornai ma rację, gdyż wszystkie transformujące się gospodarki przechodzą na wczesnym etapie przemian fazę osobliwego dualizmu, kiedy to istnieją obok siebie pierwiastki socjalistyczne i kapitalistyczne. Posługując się znów terminologią Kornaia, należałoby ów szczególny system hybrydowy określić mianem "socjalizmu rynkowego", gdyż realizujące go gospodarki z łatwością wyeliminowały państwowe mechanizmy koordynacji, natomiast dominującą formą własności - w kategoriach realnych, choć niekoniecznie prawnych - pozostać musiała własność publiczna (czy też, mówiąc ogólniej, nieprywatna - by objąć tym określeniem także sprawowanie kontroli nad przedsiębiorstwami przez menedżerów i/lub pracowników, będące skutkiem szybkiej