Potem obciągnęła bluzkę. Kątem oka obserwowała przy tych czynnościach wystraszonego, a mimo to zachwyconego chłopca.<br>- Co robisz po południu? - spytała raptem.<br>- A nic, nic nie robię.<br>- Naprawdę?<br>- No tak, jak Boga... naprawdę.<br>- A o piątej? Polek spojrzał na nią zdumiony. Uśmiechnęła się niedbale i wszechwiedząco.<br>- Ja wiem wszystko.<br>- Skąd?<br>- Wiem i kwita. Chcę cię prosić, żebyś, jeśli zwyciężycie, dał mi jakoś znać - i spojrzała tak, że Polkowi zrobiło się słabo.<br>- Ale jak? - spytał gorliwie Polek, gotów w tej chwili na wszystko.<br>- No, nie wiem. Na przykład pohukaj jak sowa przed moim domem.<br>- Ja mogę jak kukułka, jak cietrzew albo nawet jak żuraw