w jej duchu - z niemal całkowitym pominięciem czynników systemowych - jest powtarzane w różnych wariantach. Jeden z nich opiera się na tezie, że planiści z okresu komunistycznego - powodowani różnymi obsesjami - spowodowali nadmierne uprzemysłowienie swoich krajów, kosztem sektora usług. W wyniku transformacji - szybszej lub wolniejszej - konieczne staje się wyeliminowanie nadmiernej części przemysłu - i związanej z nią zbędnej produkcji - co nieuchronnie prowadzi do recesji. Jest to jednak argument dość wątpliwy, gdyż trudno mówić o przeroście przemysłu w gospodarkach reprezentujących umiarkowany jedynie poziom rozwoju, nie wspominając o tym, że doskonałym środkiem zaradczym na tego rodzaju dysproporcję byłoby zachowanie istniejącej infrastruktury przemysłowej przy ukierunkowaniu inwestycji na usługi, wymagające zresztą