mama usypiała mój niepokój baśnią o nie kończącym się stepie, przez który... to w śniegach po pas, to w kwiatach... brną <hi rend="spaced">nasi.</> Przed szkołą, czekając na dzieci, matki, żony żołnierzy wymieniały nowiny... Ten refren nad głowami smyków: "Kiedy nasi wrócą? Podobno mówili w radiu, że..." Szeherezady brały się za ręce i pawimi piórami nadziei otaczały dzieciarnię naznaczoną wojennym sieroctwem... "Lektury źródeł"? Na pewno. Ale ja, ja co dzień czytałem rodzoną matkę. I przez nią - Historię. Ojciec? Ojciec z wojny nie wrócił. Dziś, jakby za pogrobową poręką mej matki, znajduję się tu, u księdza proboszcza. - Spojrzy w okno, już napęczniałe mokrym światłem