punktu widzenia. W przeciwieństwie do koreferenta H. Domskiego, który podchodził do zagadnień współpracy robotników i chłopów jako przejściowego manewru taktycznego, Brand uważał ideę sojuszu robotniczo-chłopskiego za wytyczną polityki partii. &lt;page nr=98&gt; Stwierdzał przy tym, że w celu ugruntowania swej kierowniczej roli wśród mas nieproletariackich klasa robotnicza "musi dowieść im, że jej ideał reprezentuje przyszłość całego narodu. Ale też musi mieć to poczucie, że jest odpowiedzialna za tę przyszłość".<br>Nie wszystkie prognozy i oceny Branda sprawdziły się. Podobnie do innych działaczy komunistycznych przeceniał on wówczas napięcie walk rewolucyjnych w Europie i w Polsce. Już wkrótce okazało się, że nie sprawdziło się zwłaszcza oczekiwanie