grzebał" ludzi na najbardziej rozległym cmentarzu świata, zaczynającym się za burtą każdego statku na oceanie. Ustrój życia społecznego na statkach w miarę coraz to dłuższych rejsów i większej liczby przewożonych ludzi doskonalił się i widocznie osiągnął ideał, skoro służył jako "żywy dowód" słuszności ustrojowej państwa skrajnym zwolennikom monarchii absolutnej. Jednocześnie idealiści przytaczali jako "żywy dowód" harmonijnej społeczności właśnie strukturę społeczną statków, na których każdy człowiek z załogi wiedział, co ma robić, każdy miał ściśle określone funkcje, a na wypadek śmierci był automatycznie zastępowany przez z góry przewidzianą osobę.<br> Uważaliśmy, że ta idealna struktura społeczna statku przyjmowana jest stopniowo przez ludzi na