poznania, Zdziechowski był razem z nimi. I był z nimi, gdy usiłowali zastąpić Boga nadświatowego Bogiem immanentnym. Zdawał się zgadzać z Tyrrelem, że <q>„idea Boga, przebywającego w sercu człowieka, powiedzmy raczej w sercach świętych, coraz bardziej zaciera nadświatowego Boga usadowionego na tronie niebieskim: stąd skłonność do rozszerzenia i przeobrażenia idei Kościoła: Kościół to nie ta lub owa społeczność, lecz cały rodzaj ludzki, którym kieruje duch Boży"</>12. A jak ostrych słów używał, gdy mówił o racjonalistycznym chrześcijaństwie: <q>„Sam w sobie nasz świat doczesny bezładem jest, bezrozumem, jest irracjonalny; oczy sobie zamknąć trzeba, by nie widzieć tego i nie słyszeć