wizualnych pomiędzy elementami tworzącymi znak przy jednoczesnym jednoznacznym zapisie informacji na poziomie semantycznym. Przykładem takiego znaku jest znak CPN. <br>Możliwe są także kombinacje wyżej wymienionych typów, jeśli jednak nadmiernie nie rozbudowują struktury znaku. Komplikacja struktury znaku na poziomie cech niesemantycznych kodowanych w niej informacji wydłuża czas percepcji niezbędny dla jej identyfikacji oraz wpływa niekorzystnie na proces zapamiętywania. <br>Znak graficzny Centrali Produktów Naftowych zaprojektowany został w 1966 roku przez Ryszarda Bojara, Jerzego Słowikowskiego oraz Stefana Solika. W powszechnym zastosowaniu pojawił się w 1967 roku, a funkcje swe spełniał aż do momentu zmiany struktury firmy związanej z procesem prywatyzacji w końcu lat 90