wiecznej przemysłowej Łodzi pracowały dwie ekipy realizatorskie i trzech operatorów jednocześnie. To pomagało oddać nerwowy rytm życia miasta, w którym wilczy kapitalizm pokazywał swoje najbardziej drapieżne oblicze, nędza mieszała się z bogactwem, a pieniądz i namiętności rządziły bez reszty ludzkimi poczynaniami. Film pokazywał kapitalizm tak, jak chcieli go wówczas widzieć ideolodzy marksizmu - od strony najczarniejszej. Widz lat 70. nie miał jednak kontaktu z mechanizmami wolnego rynku i na ekranie podziwiał przede wszystkim koncertowe kreacje Daniela Olbrychskiego, Wojciecha Pszoniaka i Andrzeja Seweryna. "Ziemia obiecana" powinna była mieć powtórną premierę na początku lat 90., kiedy rodzimy kapitalizm okazał się repliką tego sprzed stulecia