konsternacji. Być może postmodernistyczna niechęć do zasad kultury logicznej wynika z podobnych inspiracji co romantyczna krytyka filozofii "<q>szkiełka i oka</>". Zarówno we współczesnym postmodernizmie, jak i w XIX-wiecznym romantyzmie, znajdujemy reakcję przeciwko bezkrytycznej apoteozie nauki i racjonalności oraz towarzyszącym jej iluzjom. Reakcja ta nie musi jednak prowadzić do obciążonych ideologicznie generalizacji, w których usiłuje się odrzucić całość racjonalnego dorobku Oświecenia. Podobny radykalizm może pociągać sympatyków felietonowego postmodernizmu; ma on jednak niewiele wspólnego z tradycją intelektualną, w której ceni się uzasadnione opinie oraz związki wynikania logicznego. Po krótkim okresie przejściowej fascynacji bulwersującymi pracami <name type="person">Lyotarda</> czy <name type="person">Rorty'ego</>, w pracach życzliwych postmodernizmowi odnajdujemy