się w wielkie kościoły, położone z reguły poza miastem. Dużo takich zabytków przetrwało do dzisiaj, jak na przykład grobowiec Konstancji, jeden z najwspanialszych w Rzymie.<br>Należy zwrócić uwagę na jedną okoliczność, tę mianowicie, że budownictwo sakralne nawiązywało do wzorów architektury pogańskiej i nadawało im nową funkcję religijną i nowe treści ideowe. W przeciwieństwie do dawnych pogańskich świątyń, które - jak wierzono - były miejscem dla bóstwa, świątynie chrześcijańskie stanowiły miejsce spotkań wiernych z sobą i z Bogiem. Rozwój sakralnego budownictwa chrześcijańskiego, po wydaniu edyktu tolerancyjnego, szedł w parze z przemianami w zakresie życia liturgicznego. W IV w. wykrystalizował się pewien wzorzec pobożności i