stanowiła zjawisko odrębne, budowane na zupełnie odmiennych podstawach. Gdy <br>skamandryci wkraczali do literatury z hasłami dotarcia z poezją codzienności <br>do mas czy tak zwanego szarego człowieka, stosunek Pawlikowskiej do świata był <br>diametralnie różny. Z ogromną przenikliwością ujął ten problem cytowany tu Karol <br>Wiktor Zawodziński: "Współczesna, amoralna, pozbawiona oparcia religijnego czy <br>ideowego wytworna kobieta zjawia się przed nami w ramach salonu czy buduaru, <br>na tle kunsztownego parku czy modnej plaży, jakby murem niewiedzy odgrodzona <br>od reszty świata. (...) Swoboda od trosk dnia powszedniego daje możność intensywnego <br>życia uczuciowego i czas do refleksji". Zawodziński pisał to w rzetelnym studium <br>poświęconym poetkom dwudziestolecia, nie miał