ze świadomością niepowtarzalności ­ z tendencją do kopiowania stylu palestrinowskiego <br>w muzyce XIX w. (Dahlhaus 1993, s. 700-701).<br> Historyzm jako praktyka kompozytorska oddziałał szczególnie silnie na europejską <br><br>muzykę kościelną, głównie XIX i początków XX w. większości krajów ­ także Polski. <br>Chodzi tu zwłaszcza o cecylianizm, znaną tendencję restauracyjną historyzmu, <br>zakładającą odrodzenie idiomu muzyki liturgicznej, użytkowej ­ w nawiązaniu <br>do stylu palestrinowskiego i estetyki chorału gregoriańskiego. Oddziaływanie <br>historyzmu na omawianą twórczość mszalną nie ogranicza się jednak do cecylianizmu. <br>Jest to, moim zdaniem, twórczość bardziej zróżnicowana stylistycznie, przy czym <br>cecylianizm istotnie stanowi punkt wyjścia i zarazem odniesienia.<br> Charakterystyczny stylistyczny paralelizm czasowy mszy można by uporządkować