się, żeby lepiej widzieć, a potem zaraz:<br>- Kto to rzucił?<br>- Ja. - To był głos Partyjnego.<br>- Och, ty cholerny ćmoku! - wrzasnął Chudy.<br>- Czemuś to rzucił? - zapytał Ślązak.<br>- Wszyscy mieli rzucić.<br>- Czemuś rzucił?<br>- Uwierzyłem wam - powiedział Partyjny. - Jak mogłem nie uwierzyć. Ja lubię wierzyć ludziom. Lepiej się żyje. Weselej.<br>- No patrzcie. Takiego idioty nie widziałem, jak żyję. Istny cyrk. On wierzy ludziom. Patrzcie. Oto okaz, który wierzy ludziom. Takim ludziom jak my. Zamknijmy go w klatce i pokazujmy na jarmarkach, a zarobimy szybko to, co on wyrzucił. Patrzcie, patrzcie! - wołał Ślązak.<br>- Przestań - poprosił Partyjny.<br>- Idź stąd. Nie mogę na ciebie patrzeć. Idź, bo