emerytek. Znał prawie wszystkich, jednak jego pasywna obecność w tym świecie czyniła go potencjalną ofiarą przypadkowej zadymy albo równie fatalnej pomyłki. Nie trzeba kusić losu.<br>Zygmunt minął gmach szkoły. Do domu już niedaleko. Na parterze jednej z kamienic otwarte okno. We wnętrzu ktoś łamiącym się głosem śpiewał Sto lat, przekrzykując idola, który w telewizorze ustanawiał nowy świat miłości. Inny, chyba kobiecy głos, przy wtórze brzękającego szkła, domagał się natarczywie: "Zatańcz ze mną, no zatańcz!" Robiło się zimno. Neon PZU z napisem "Z nami bezpieczniej" rzucał snop trupiego światła. Z naprzeciwka rozpędzona reklama Volkswagena waliła wprost na Zygmunta. Mokre ubranie kleiło się