na scenki teatrzyków wkraczały tematy związane z aktualnymi wydarzeniami, pojawiały się w nich postacie z najnowszej historii, bohaterowie rewolucji i Napoleon. W Niemczech za sprawą sztuk Wedekinda także już w latach dziewięćdziesiątych XVIII wieku do teatru wkroczył zarówno lud, jak styl agitacyjny. Temat ludowy szybko został przez Wedekinda przestylizowany w idyllę, ale w świadomości młodych romantyków nie tylko do tego sprowadzała się rola ludu w teatrze, widziano go jako wymarzoną tłumną publiczność, stanowiącą o powodzeniu spektaklu. Fryderyk Schlegel twierdził już w 1796 roku w Charakterystyce greckich tragików, że słabość współczesnego teatru wynika między innymi z lęku przed wprowadzeniem ludu jako bohatera