się na środku drugiego, niewielkiego i pustego jeziora, ciągnął dalej: <br>- Takie marzenia nigdy się nie spełniają. Trzeba korzystać z tego, co jest - obejrzał się, upewnił, że w pobliżu nie ma żywej duszy, jeśli nie liczyć ważek i perkozów, i położył rękę na udzie Joanny. <br>Joanna odsunęła się na tyle, na ile było to możliwe w rowerze, za to Dzięciołowski przysunął się bliżej. Jedną ręką przygarnął ją do siebie, a drugą wsadził jej między nogi. Joanna odpychała go z całej siły, czuła na twarzy jego oddech, krzyknęła, a wtedy zatkał jej usta, wpychając mięsisty język aż do gardła. Wsunął jej rękę pod majtki