Typ tekstu: Książka
Autor: Brzechwa Jan
Tytuł: Gdy owoc dojrzewa
Rok: 1958
Autor: Brzechwa Jan
Tytuł: Gdy owoc dojrzewa
Rok: 1958
żona będzie bardzo rada...
Rozdział V Śmierć Jegora
16. Idą czasy 17. Zarieczycha 18. Przyleciały szpaki 19. Tragiczna przygoda 20. Żal bezbrzeżny
16. IDĄ CZASY
Upływały dni i tygodnie, a mimo to Żenia Firk, Wandzia Łyczewska, synowie doktora Jakuba, a nawet Krysia wciąż jeszcze okazywali mi szacunek i podziw. Musiałem im stale powtarzać przerażającą opowieść o krwawej petersburskiej niedzieli, dodając za każdym razem nowe szczegóły, a nawet często posługując się fantazją. Zresztą rodzice i Tekla również odnosili się do mnie jak do kogoś cudem ocalonego od śmierci, a przewidywana operacja wyrostka podnosiła otaczający mnie nimb. Matka stała się czulsza, pobłażliwsza, mniej surowa
Rozdział V Śmierć Jegora
16. Idą czasy 17. Zarieczycha 18. Przyleciały szpaki 19. Tragiczna przygoda 20. Żal bezbrzeżny
16. IDĄ CZASY
Upływały dni i tygodnie, a mimo to Żenia Firk, Wandzia Łyczewska, synowie doktora Jakuba, a nawet Krysia wciąż jeszcze okazywali mi szacunek i podziw. Musiałem im stale powtarzać przerażającą opowieść o krwawej petersburskiej niedzieli, dodając za każdym razem nowe szczegóły, a nawet często posługując się fantazją. Zresztą rodzice i Tekla również odnosili się do mnie jak do kogoś cudem ocalonego od śmierci, a przewidywana operacja wyrostka podnosiła otaczający mnie nimb. Matka stała się czulsza, pobłażliwsza, mniej surowa
żona będzie bardzo rada...<br><br><tit>Rozdział V Śmierć Jegora</><br><br>16. Idą czasy 17. Zarieczycha 18. Przyleciały szpaki 19. Tragiczna przygoda 20. Żal bezbrzeżny<br><br><tit> 16. IDĄ CZASY</><br><br>Upływały dni i tygodnie, a mimo to Żenia Firk, Wandzia Łyczewska, synowie doktora Jakuba, a nawet Krysia wciąż jeszcze okazywali mi szacunek i podziw. Musiałem im stale powtarzać przerażającą opowieść o krwawej petersburskiej niedzieli, dodając za każdym razem nowe szczegóły, a nawet często posługując się fantazją. Zresztą rodzice i Tekla również odnosili się do mnie jak do kogoś cudem ocalonego od śmierci, a przewidywana operacja wyrostka podnosiła otaczający mnie nimb. Matka stała się czulsza, pobłażliwsza, mniej surowa
