się młodszymi dziećmi. <br><br>I kiedy mama wracała, znajdowała dzięki niej w domu <br>pogodę, porządek i spokój. <br><br>Pewnego dnia zabawa ta zyskała jeszcze jedną uczestniczkę, <br>która odgrywała w niej rolę "małej siostrzyczki". <br><br><br>Mama wróciła z miasta z ogromnym pudłem i powiedziała <br>z uśmiechem: <br><br>- Otwórz, to dla ciebie. <br><br>- Przecież to nie są imieniny! - zauważyłam <br>zdziwiona. <br><br>- Tak. Ale to jest na gwiazdkę. <br><br>- Ale to jeszcze nie gwiazdka! - Rozwiązywałam <br>drżącymi z ciekawości i zniecierpliwienia palcami <br>pogmatwane sznurki. <br><br>- Nie wiem, czy na gwiazdkę będziemy razem, więc <br>dlatego... - odpowiedziała mama. <br><br>Nie zdążyłam się jednak zastanowić nad tymi słowami, <br>tak bardzo oszołomiło mnie to, co ukazało się moim