i logiczne<br>Poeta wstaje - padają tyrani [...]<br>Jakie to wszystko głupie dzisiaj, jakie ciemne<br>("Ogród ziemi")&lt;/&gt;<br><br> I znów ten sam punkt dojścia: jedyną prawdą - milczenie. Po pierwsze, słowo wobec przemocy jest śmiesznie bezsilne ("nie ma słowa, co ludzi ocala...", s. 53); po drugie, w królestwie przemocy poeci to tacy sami słudzy imperatora jak wszyscy inni obywatele. Oto finał ewolucji "postawy obywatelskiej", która podobno zawsze cechowała bohatera lirycznego twórczości Brylla... Jak dobrze jest w ciepłym gnojowisku, jak bezpiecznie i zacisznie!<br> Nie ma prawdy. Nie ma wyboru Nie ma nadziei. Tom Brylla - opatrzony sielankowym tytułem i gustowną wstążeczką wymalowaną na obwolucie - jest najbardziej przerażającą