wręcz (pod względem patosu) duety antagonistów i ich wzajemne dramatyczne demaskacje typu: "Jesteście komunistą, czy egoistą?" Rzeczą w tym wszystkim zupełnie zdumiewającą jest fakt, że w całej narracji nie sposób dopatrzyć się ani cienia wątpliwości bohaterki-narratorki (czy też reprezentowanej przez nią autorki) co do celowości jej udziału w całej imprezie, choć najwyraźniej ma ona o produkcji wagonów towarowych pojęcie takie samo jak każdy inny NRD-owski literat, czyli żadne. Co jeszcze bardziej zdumiewa, to fakt, że również robotnicy przyjmują obecność przedstawicielki inteligencji twórczej w swoim gronie jako rzecz całkowicie normalną. W tym momencie czytelnik nieuchronnie zapuszcza się w domniemania, które