należy nowe spojrzenie na lód lodowcowy – jako na ciało polikrystaliczne, podobne metalom. Był to efekt wspólnego spotkania naukowego w 1948 r. British Glaciological Society, British Rheologists' Club i Institute of Metals (Orowan, 1949). E. Orowan (fizyk metali) wykazał podobieństwo pomiędzy idealną plastycznością metalu a zachowaniem lodu. Spotkanie to dało impuls do nowych poszukiwań mechanizmu płynięcia lodowców. Młodzi wówczas badacze J.F. Nye (1951, 1952a) i J.W. Glen (1952, 1955) rozpoczęli poszukiwania rozwiązania problemu: Nye na drodze teoretycznej, Glen przez badania laboratoryjne. Powstały fundamentalne prace dla mechaniki lodowców. Prace Glena wskazują, iż lód lodowcowy pod wpływem wzrastających naprężeń zachowuje się