oczywiście ogromne uproszczenie. Pogódźmy się z nim na razie.<br> Pytanie brzmi: czy praktyka medyczna przebiega zgodnie z zaleceniami logiki decyzji? Ci, którzy podejmują tego rodzaju decyzje, twierdzą, że nie. Sposób kształtowania się decyzji wygląda raczej następująco. Najpierw wybrana zostaje diagnoza, a następnie terapia przy założeniu, że diagnoza ta jest prawdziwa; inaczej mówiąc, przy tym założeniu maksymalizuje się użyteczność. Nie znaczy to, że lekarz nie żywi wątpliwości co do trafności postawionej diagnozy. Znaczy to tylko, że zachowuje się tak, jak gdyby w nią wierzył bez zastrzeżeń - przynajmniej na razie.<br> Kolizja między taką zasadą podejmowania decyzji a maksymalizacją przeciętnej użyteczności ujawnia się wówczas, gdy