na tle widma ciągłego.<br>Regularność rozmieszczenia prążków nasuwa myśl, że powinnyby się one dać ująć w prosty wzór matematyczny. Wzór taki został wykryty w roku 1885 przez J. J. Balmera. Zmieniając cokolwiek kształt wyrażenia: danego przez odkrywcę, możemy je napisać w formie poniższej.<br>&lt;gap&gt;<br><br>&lt;page nr=50&gt;<br><br>We wzorze tym &lt;gap&gt; oznacza odwrotność długości fali, inaczej mówiąc - liczbę fal, które się mieszczą na 1 cm; R jest wielkością stałą, która na cześć jednego z najbardziej zasłużonych spektroskopistów nosi nazwę stałej Rydberga; &lt;hi&gt;m&lt;/&gt; może przybierać kolejne wartości liczb naturalnych, poczynając od 3; tym wartościom odpowiadają następujące po sobie linje widmowe. Jasnem jest, że odstępy pomiędzy linjami kolejnemi zmniejszać