świecie. Nawet ten, kto bał się, że przyjdzie za późno, musiał przyznać Dantzigowi rację. Otrzymał bowiem spójny, naukowy i potwierdzony powszechnie dowód na to, że nie mógł być człowiekiem. <br>W najlepszym razie był mniej-niż-człowiekiem. Ta myśl sprawiła mu, o dziwo, ulgę. Jak się już przekonał, bycie jednostką, kimś indywidualnym i pojedynczym, często niosło ze sobą ból i rozpacz. Skoro nie potrafił wymigać się jedynce, przeciwstawiając jej cyfrę 2 (nie spotykał się z żadną kobietą, ani z żadnym mężczyzną), 3 lub 4 (nie był członkiem żadnej grupy ani stowarzyszenia, nie pił piwa z kolegami ani nie jeździł z przyjaciółmi na