aż wreszcie pojawiła się fotografia murowanego budynku, na którego schodkach ustawiono gromadkę bosych wiejskich dzieci. W centrum grupy stała roześmiana od ucha do ucha czarnula o dużych rękach i stopach. Zadowolona, ujmowała się pod boki. Ta sama dziewczynka, tylko już starsza, tkwiła pośród panienek w mundurkach z marynarskimi kołnierzami. Podpis informował, że jest rok 1939, w szkole gospodarczej dla dziewcząt.<br>- A potem już była wojna - powiedziała babcia odsłaniając następną kartkę, pośrodku której przyklejono nieduże zdjęcie wesołego chłopaka o szczerym uśmiechu, mocnej szczęce i garbatym nosie.<br>- Kto to? - spytał Konrad, mimo woli uśmiechając się do wizerunku młodego zucha.<br>- Józef Jedwabiński. Dziadek Orelki