tego Irakijczykom bardzo ciężko sobie odmówić.<br><br>O ile sytuacja w miastach jest jeszcze znośna, o tyle w mniejszych miejscowościach i na wsi jest już tragicznie. Pracy nie ma i nic nie wskazuje na to, żeby w najbliższym czasie się pojawiła. Już po pierwszej wojnie w Zatoce, kiedy zatrzymano wielkie inwestycje infrastrukturalne, liczba bezrobotnych gwałtownie wzrosła. Jednak wojsko, rozrośnięta biurokracja oraz rolnictwo zapewniały słabo płatne, ale stabilne miejsca pracy. Po rozwiązaniu wojska, zlikwidowaniu urzędów i częściowym zniszczeniu sieci irygacyjnej wielu, zwłaszcza młodych, nie ma żadnego zajęcia.<br><br>Najgorzej znoszą brak pracy w regionie tzw. trójkąta sunnickiego (choć nie jest on najbardziej dotknięty bezrobociem