liturgicznym (prz. 11). Są to zarówno motywy <br>inicjalne, jak i wewnętrzne oraz zakończeniowe wersów pieśni. Zamysł nadrzędny <br>kompozytora polega na sukcesywnym wprowadzaniu motywów z poszczególnych części <br>pieśni, tzn. początkowo motywów z cz. I, następnie cz. II i I, wreszcie cz. <br>III i poprzednich, zamykając formę tej części (Amen) nawrotem motywu inicjalnego <br>Bogurodzicy. Ponadto we wprowadzonym przez kompozytora rozczłonkowaniu wewnętrznym <br>tej części (respektującym w zasadzie budowę wersową tekstu liturgicznego) niektóre <br>odcinki są integrowane tym samym materiałem motywicznym pieśni, z wykorzystaniem <br>omówionej kategorii korespondencji. Nie jest to wyłącznie materiał czysto dźwiękowy <br>­ asemantyczny. Niekiedy kompozytor semantykę tekstu pieśni zestraja symbolicznie <br>z tekstem mszalnym, wyraziście