tytułu reparacji, a bankierzy amerykańscy odmówili udzielenia Niemcom nowych kredytów. Była to kolejna pomoc amerykańska dla imperializmu niemieckiego. Wszystkie kraje wyraziły zgodę na moratorium Hoovera. Pewne wątpliwości miała jedynie Francja, która żądała zapewnień, że po zakończeniu moratorium Niemcy w pełni wywiążą się ze swych zobowiązań reparacyjnych. Paryż słusznie podejrzewał, że inicjatywa Hoovera ma na celu przede wszystkim przyjście z pomocą Niemcom oraz kapitałom amerykańskim zainwestowanym w Europie. Kongres poparł moratorium, jednakże mocno podkreślił, że nie wyraził zgody na jakiekolwiek próby zmniejszenia rozmiarów wojennych czy jakichkolwiek innych długów.<br>Dłużnicy jednak liczyli na jakieś dalsze ulgi płatnicze. Latem 1932 r. odbyła się w