koncepcjach chiliastycznych (por. rozdz. I), jak i w późnorenesansowej sztuce, wchodzącej w etap manieryzmu, by przypomnieć fresk Michała Anioła Sąd Ostateczny, który miał wzburzyć umysły widzów, wśród nich i papieża, obrazem Boskiej potęgi i grozy. Z zachwytem i lękiem przyjęto to dzieło, które w jakiś czas potem pomówione zostało przez inkwizycję o rodowód luterański.<br>Oczywiście nie ma żadnych zależności między arcydziełem Michała Anioła a Naogeorgiem i Rejem. Jeśli napomykamy o genialnym malarzu, to po to jedynie, by zdać sobie sprawę z rozpiętości artystycznych i ideowych znaczeń motywu. Otóż u Reja poważnemu moralistycznemu celowi towarzyszy ciekawość obserwatora-satyryka. Co więcej: ciekawość ta