tak doskonałe, że jeden z obrazów samego autora sprowokował chyba do nadania mu tytułu: <hi rend="italic">Słodki smak szkła</>. W strukturze przedstawionej obrazu formy te stanowią jednak powłokę również zjawisk ożywionych. Organizmy te poprzez swój kształt są aluzjami do ludzkich postaci, odmiennymi już jednak od biologicznych form wcześniejszych obrazów Skupniewicza, dla których inspirację stanowić mogła twórczość Tadeusza Brzozowskiego. Świecące intensywnymi barwami i dynamiczne w ruchu ostatnich prac Skupniewicza wirują wtopione w przeźroczyste mgławice iluzyjnej przestrzeni lub wyłaniają się z niej wyróżniając się ze swego kontekstu, stabilnego i uporządkowanego, kontrastem pogmatwanych i zarazem napiętych w ruchu kształtów. Stwarza to klimat tych obrazów pełen ekspresji