znacznie ich autorytet. Prawosławie sakralizowało władzę i pogłębiało szowinizm rosyjski, szerząc wrogość do innych religii, zwłaszcza katolicyzmu. Piotr Wielki, obojętny religijnie, odnosił się tolerancyjnie do innych wyznań, podobnie - większość jego następców w XVIII w. Dotyczyła ta tolerancja jednak bardziej protestantyzmu niż katolicyzmu. Ten ostatni był z reguły podejrzany o czerpanie inspiracji z wrogich państwu obcych źródeł: z Polski i z Rzymu.<br><br>Obok armii - główne oparcie władzy carskiej stanowił potężny aparat biurokratyczny. Reformy Piotra doprowadziły do ścisłej jego centralizacji i podporządkowania osobie cara. Zamiast rosnących liczebnie od lat prikazów i kancelarii stworzono jednolity system kolegiów, zajmujących się poszczególnymi dziedzinami administracji, polityki i