milczeniem. Zjazd partii w Wilnie w 1883 r. opowiedział się za współpracą z Narodną Wolą i obrał 7-osobowy Komitet Centralny z Waryńskim na czele. Najczynniejszym jego współpracownikiem był Henryk Dulęba.<br>Już wcześniej kierownictwo partii przystąpiło do organizowania kilkuosobowych kółek robotniczych, w których dyskutowano o nielegalnej literaturze i udzielano doraźnych instrukcji. Główne oparcie partii stanowili robotnicy większych fabryk warszawskich, w szczególności metalowcy. Tworzono też osobne kółka inteligenckie, czeladnicze i rzemieślnicze. Poza Warszawą istniały koła partyjne w Pruszkowie, Żyrardowie i łódzkim okręgu włókienniczym (Łódź, Zgierz, Pabianice, Tomaszów). Miała również partia kontakty z Częstochową i Białymstokiem. Hipotetycznie szacować można liczbę jej członków na