skrzypcach, starszy akompaniował na fortepianie, ale po chwili sama Panna Zofia usiadła do akompaniamentu.<br>Zwykle po występie miała ona stałe opowiadanie o jakimś wirtuozie, po którego występie słuchacze na jakiś czas zupełnie oniemieli i właśnie ten brak braw stanowił największe brawa. a na zakończenie morał, że skrzypce są naprawdę niezwykłym instrumentem i przy żadnym innym taki efekt i stopień zachwytu nie mógłby się zdarzyć. Tym razem jednak jakoś odpuściła tą historią, do fortepianu usiadła zaraz jedna z kuzynek, a potem goście zaczęli się już żegnać, woleli wyjechać za widna. Żegnanie trwało dość długo, jak zwykle na koniec i gospodarze i goście