inteligentną. Ci młodzi ludzie mieli ogromne potrzeby: ich własny rozwój intelektualny był szybszy, przerasta poziomem środowisko. Mimo dużych kłopotów z &lt;orig&gt;mikroświatem&lt;/&gt; ratowali swój mikrokosmos. Swą wyższością intelektualną wymuszali niezależność, nie wytrzymywali w szkole, buntowali się. Musiałem ratować tych uczniów, którym najtrudniej było zachować postawę uległego niewolnika, dać szansę swobodnej realizacji intelektu. Dać mistrzów.<br>- I znalazł Pan takich mistrzów? <br>- Tak. Zajęcia w tej klasie, a potem i w następnych, prowadzili młodzi naukowcy, matematycy z Politechniki Wrocławskiej. Grupa niepokornych uczniów znalazła więc azyl, prawo bytu i demonstrowania siebie. Brak szacunku wykazywali również nauczyciele akademiccy wobec wielu nonsensów swoistych dla szkoły. Ten azyl akceptowały