wykonać konieczne w wypadku grupowego uderzenia rozpoznanie bezpośrednie. Kiedy tylko za ogonami samolotów pozostała rubież startu na przechwycenie myśliwców przeciwnika, powietrzny zwiadowca natychmiast porzucił grupę uderzeniową, zwiększył dotychczas utrzymywaną prędkość lotu i tracąc powoli wysokość starał się dużo wcześniej wyjść w rejon przeznaczonego do zniszczenia obiektu. Tymczasem cała grupa rozpoczęła intensywne manewrowanie całością i pojedynczymi maszynami. Teraz już zupełnie nie było wiadomo kto jest kto.<br>A zatem i w dzisiejszych warunkach znaleźć można w działaniach bojowych miejsce na chytrość, na bojową przebiegłość, na stosowanie zaskakującego przeciwnika fortelu przez załogi rozpoznawcze, które ostrzej, wyraźniej muszą prognozować oczekujące je sytuacje, wyprzedzać w prognozie