więc z Mickiewicza:<br><br>"Lecz jako człek mądrego i pewnego zdania" ("Pan Tadeusz", księga VI),<br><br>ze Słowackiego:<br><br>"Długim szeregiem" ("Hymm o zachodzie słońca na morzu"),<br><br>z Krasińskiego:<br><br>"Ludzie usłyszą tylko twarde szczęki" ("Bóg mi odmówił...").<br><br>Wszystkie te słowa wypisujemy na osobnych kartkach, mieszamy w kapeluszu<br>i wyciągamy w dowolnej kolejności. Odrzucamy interpunkcję i niebawem<br>otrzymujemy wiersz prawdziwie nowoczesny:<br><br>&lt;tit&gt;SZCZĘKI ZDANIA&lt;/&gt;<br><br>Szeregiem twarde tylko<br>jako człek długim<br>mądrego<br>szczęki zdania<br>usłyszą<br>ludzie i<br>pewnego Lecz.<br><br>Wiersz taki, będący schwytaniem na gorącym uczynku niezracjonalizowanych<br>stanów psychicznych, targnie czytelnikiem.<br>Metoda III: Kreacjonizm uproszczony<br><br>Dwie poprzednio zaproponowane metody opierają się na formowanym bezładzie<br>określonych systemów werbalizacji